Zoals beloofd zal ik zo nu en dan een gastblog plaatsen op ‘Het eten is klaar’. Deze keer de terugblik op een heerlijke zomervakantie met een topervaring aan het eind, geschreven door Peer Meesters.
De vijf weken zomervakantie zaten er bijna op. Het was inmiddels de tweede helft van augustus en we waren onderweg naar Nederland. We, dat zijn Marcelle, Lars van 7 jaar en Peer, zouden nog één overnachting doen in een chambre d’hotes vlak bij Amiens.
Het dorp waar wij overnachten, Saint Fuscien, was zo klein dat er geen restaurantje te vinden was. De dame die de chambre d’hotes bestierde verwees ons daarom naar de stad; daar waren volop leuke restaurantjes te vinden. Daarmee had ze niets teveel gezegd want Amiens bleek een schitterende stad te zijn met heerlijke restaurantjes gelegen aan de oever van de Somme. Terloops merkte ze nog even op dat het voor ons wel de moeite waard kon zijn om ’s avonds om 21.00 uur nog even bij de kathedraal, de Notre-Dame, te gaan kijken; er zou daar een mooi lichtspektakel zijn. Lees verder
Toen ik jong was aten we thuis regelmatig ham. Telkens voordat het stuk vlees in het midden van de tafel werd geplaatst, sneed mijn moeder van beide uiteinden een stuk af. Nieuwsgierig als ik was besloot ik op een dag mijn moeder te vragen waarom ze beide uiteinden van de ham sneed voordat ze hem serveerde.
Éen van de beste gerechten die deze maand uit mijn keuken is gekomen is zonder twijfel deze heerlijke bospaddenstoelensoep. Nooit heb ik zo’n intense smaak van bospaddenstoelen in een soep geproefd. Eigenlijk kan hij zo aanschuiven aan het kerstdiner. Het ‘geheim’ zit hem in het gebruik van gedroogde paddenstoelen. Maar ere die ere toekomt. Het is niet mijn recept. Dat is afkomstig van ‘Herman zoekt kerststerren’. Een programma van Herman den Blijker dat in 2011 op RTL werd uitgezonden. De deelnemers maakten met een team een kerstdiner. Deze soep is afkomstig van deelneemster Liesbeth.
Ingrediënten
Natuurlijk sluit ik deze Normandische week af met een recept. Daarvoor gebruikte ik de ingrediënten die er zo vaak op het menu staan en in Normandië ook op iedere hoek te koop zijn. Dat zijn vooral appels en producten van appels. In mijn recept gebruikte ik appelcider. Die moet je in Normandië trouwens zeker gedronken hebben.
Vanaf Caen is het een half uur rijden richting kust om in Courseulles-sur-mer aan te komen. Via de D79 en de D12 rijd je langs het Château François d’O, een kasteel met chambres d’hôtes om vervolgens te belanden op het Place du Marché. 
Dáár en in de Rue de la Mer is zowel op dinsdag als vrijdag een verrassend grote markt met kleding, meubelen, groenten en fruit en andere streekproducten zoals kaas, vlees en wat vis. Voor de echte vismarkt verlaten we echter de Rue de la Mer via de Rue du Bassin. Deze komt uit op de Quai Est. Wanneer je daar afslaat naar rechts kom je vanzelf op de Quai des Alliés. 
Normandië is onlosmakelijk verbonden met D-Day. Het begin van het einde van de tweede wereldoorlog. De hele kuststrook ademt dit ook uit. Sword beach, Juno beach, Gold beach, Utah beach, Omaha beach. Alle deze stranden vertellen hun eigen verhaal. Ook ruim 70 jaar later nog. Deze maandag bezochten we Omaha beach. Het blijft indrukwekkend wanneer je beseft hoeveel jonge mensen hier voor onze vrijheid zijn gesneuveld. Het nabij gelegen Amerikaanse militair kerkhof versterkt het gevoel nog. De hele kustlijn is eigenlijk één grote herdenkingsplaats en een groot museum. Overal vind je tanks, bunkers, monumenten en plaquettes. De oorlog is hier nooit ver vandaan. 
14 oktober. Het is één van die zeldzame oktoberdagen dat de temperatuur uitkomt boven de 20 graden. We parkeren onze auto op de Passage des boucheries en van daaruit lopen we onder een oude poort door recht op restaurant Pourquoi Pas in de Rue Saint Martin. De Rue Saint Martin vormt, met onder andere de Rue Saint Malo en de Rue Saint Jean, een lange route met veel winkels en horeca. De bezienswaardigheden zijn nooit ver van de route: Om te beginnen het Musée de la Tapisserie de Bayeux. Een 70 meter lang geborduurd wandkleed voor de liefhebber dat de slag om Hastings in 1066 uitbeeld. Het kleed komt waarschijnlijk ook uit de 11e eeuw. Wij behoren niet tot die liefhebbers. We hebben het dus niet gezien maar het moet genoemd worden in een blog over Bayeux. 
Eigenlijk moet ik de tuin in. Klimop baant zich een weg onder de goot, ganzentongen verdringen het gras, tegels verdwijnen onder een laagje mos. Maar de herfst heeft zich onmiskenbaar ten volle getoond. Het waait, het regent, het is krap 12 graden. 
Vorige week verbleef ik een heerlijk lang weekend in de buurt van Maastricht. Iets preciezer zaten we op
Deze keer hopelijk het begin van een nieuwe traditie. Speciaal voor Het eten is klaar trapt Gereon de Leeuw, mede Francofiel én blogger, af als eerste gastschrijver met dit leuke blog en op de koop toe een heerlijk zuurkoolrecept!
Na die heerlijke zomerse weken in Frankrijk en Nederland is het weer tijd om terug in het gareel te komen. Hier in huis is het 5:2-dieet weer opgepakt. Dat betekent weer nadenken over lichte koolhydraatarme maaltijden. De Franse keuken leent zich daar niet echt voor, al moet ik daar misschien eens serieus naar op zoek gaan. 
Dit recept komt uit het boekje ‘La Cuisine du Périgord’ van Clémentine Thibault.
Het eten is klaar 