Mijn eerste herinneringen aan Frankrijk zijn minstens 45 jaar oud. Toen al gingen we met mijn ouders kamperen. Niet in Frankrijk maar in Zwitserland. Rijd je tegenwoordig via de Franse tolwegen in no-time naar Wallis, vroeger was dat totaal anders. Al moet ik toegeven dat op de camping ook veel Nederlanders stonden die over de Duitse autobanen, die er al wel waren, naar Zwitserland reden. Mijn ouders trokken, nu ik er over nadenk een rechte lijn op de kaart tussen Nederland en Wallis en dat was de route.
In grote lijnen komt het er dan op neer dat we via Turnhout en Geel in Luik terecht kwamen waar toen nog geen sprake was van iets dat op een doorgaande weg leek. Vervolgens bij Martelange tanken en de grens over naar Luxemburg. Het stuk Metz-Nancy was toen ook al in de route opgenomen (al kan ik me niet herinneren of dat een snelweg was). Om vervolgens dwars door de Vogezen richting Mulhouse te rijden. In Ramonchamp in de Vogezen was een camping municipal waar we in mijn beleving ieder jaar een keer sliepen. In werkelijkheid is het misschien 2 of hooguit 3 keer geweest. Bij Basel ga je dan de grens over en via Bern bereik je over een steile bergweg Kandersteg waar je met de autotrein richting Goppenstein kan. Vandaar uit was je binnen 10 km op de camping in Raron in Wallis.

Een andere gewoonte was om heel vroeg, ofwel midden in de nacht, te vertrekken. Wat me daarvan het meeste is bijgebleven zijn al die doodstille Waalse en Franse dorpen. Waar het gedurende de dagperiode in de meeste dorpen overigens ook niet veel drukker werd. Tot op de dag van vandaag vraag ik me af wáár die Fransen zijn. Waarom zijn de luiken de hele dag dicht? Laatst las ik ergens dat het deel wat je ziet in veel gevallen de achterzijde van een woning is en dat het huis dus gericht is naar de tuin. Zou kunnen maar ik vraag me af of het waar is? Misschien dat iemand onder mijn lezers het antwoord weet! Blijft ook nog de vraag waar ze zijn? Ook zij hebben immers in veel gevallen vakantie en er zullen zeker ook kinderen wonen.
Natuurlijk lopen zulke dorpen tegenwoordig ook wel leeg door vergrijzing en urbanisatie. Maar dat was 45 jaar geleden denk ik nog niet het geval en toch is het beeld dat ik er van heb ongeveer hetzelfde: grauw, leeg en gesloten.