Voorpret. Dat is voor ons de halve vakantie. Eerst het zoeken van het land, de streek en vervolgens de camping. Wij zijn in de gelukkige omstandigheid dat we dit twee of drie keer per jaar mogen doen. Voor de meivakantie viel de keuze dit jaar op Picardië in Noord-Frankrijk. Net onder Lille en boven Normandië. Een gebied waar we meestal snel doorheen rijden naar zuidelijker oorden. Maar volgens meerdere bronnen een leuk gebied voor een vakantie. Het weer viel alleszins mee en de camping (Le Champ Neuf In Le Bout des Crocs (Saint Quentin en Tourment)) was heel aardig. Met overdekt zwembad, wat in mei wel erg lekker en wenselijk is, maar geen behoorlijke keuken. Op zaterdag was de friterie open, met frites avec moules, merquez of hamburger(steak hachee). En zondag stond de plaatselijke pizzaboer op de camping. De andere dagen was er ’s avonds niets te krijgen. Dat betekende dus zelf aan de slag of onderweg goed eten.
Lees verder
Culinair is het niet te noemen. De Spaanse Costa’s. Voor de meeste restaurants staat een groot bord met foto’s waarop het menu is uitgebeeld. Voornamelijk friet met vlees of vis, Pizza of pasta en zwarte rijst (Arroz Negro). Persoonlijk vind ik die foto’s niet zo heel uitnodigend. Het fotograferen van voedsel is sowieso moeilijk en als die foto’s dan nog verbleken in de Spaanse zon is mijn honger snel gestild. Toch wonderbaarlijk dat 3 van de 10 beste restaurants ter wereld in Catalonië te vinden zijn. 
Op internet las ik een blog over een zoektocht in Argentinië naar de originele Beef chimichurri. Deze bleek nagenoeg onvindbaar. Alleen in een supermarkt was chimichurri te vinden. Een onsmakelijke saus zoals hier goedkope zigeunersaus in een emmertje te vinden is. Hoe je een echte chimichurri maakt beschrijf ik overigens 
Het eten is klaar 