Niet alles gaat altijd goed op vakantie. Hoe mooi het weer ook is en hoe prachtig de omgeving ook, soms gebeurt er iets waar je niet op zit te wachten. Ons overkwam het bijvoorbeeld in de Ardèche. Regelmatig denk ik er nog aan terug en ik heb het idee dat ik er steeds meer last van krijg.
Lees verder
Dit recept komt uit het Tilburgs Kookbuukske (ISBN 90-71840-33-6) uit 1997. Een boekje opgedragen aan alle Tilburgse vrouwen die elke dag weer van weinig een goede maaltijd op tafel wisten te brengen en zo de Tilburgers groot hebben gebracht.
Lees verder
Maandenlange studies gingen er vooraf aan onze vakanties in de meivakantie. Dat begon met een wensenlijstje: Waar is wat te doen? Waar zijn we nog niet geweest of waar zijn we juist wél geweest en willen we nog wel een keer heen? Voor de maximale afstand was ook de duur van de reis belangrijk. Voor een week reis je niet met de caravan naar de Ardèche. Twee weken is wel lang genoeg. Ik noem de Ardèche omdat het daar begin mei al best mooi weer kan zijn. Het weer is namelijk één van de belangrijkste factoren bij de keuze. Voor dit blog viel de keuze op Oostenrijk. Camping Aufenfeld in Aschau in het Zillertal om precies te zijn. Daar waren we eerder geweest en dat was goed bevallen. Vandaar dat het op het lijstje stond. Dat wensenlijstje staat ook op Weeronline en dan is het dagelijks kijken welke kant het weer opgaat in al die streken. Oostenrijk kwam er dat jaar als beste uit en geloof me, de negen jaren daarna stond Aschau im Zillertal steeds op mijn lijstje, maar het weer haalde het nooit meer bij dat voorjaar in 2013. Dat Aschau steeds op mijn lijstje bleef staan betekent natuurlijk dat we dat jaar een fantastische vakantie hadden. Een cadeautje qua weer in een heerlijke rustige omgeving tussen winter- en zomerseizoen in.
Lees verder
Op zaterdag staat er een grote markt in het centrum van de stad. Uiteraard kom ik daar regelmatig, al was dat vroeger niet het geval. Vreemd genoeg is het eerste wat ik doe wanneer ik in het buitenland op vakantie ben, kijken wanneer de lokale markt is én of er boeren- of brocantemarkten zijn ergens in de omgeving. Waarom dan niet in je eigen stad vroeg ik me af en sindsdien kom ik er regelmatig als het weer het toelaat.
Één van de eerste kramen die ik daar tegenkom is een poelier. 3 soepkippen voor 10 euro, kwartels, ongesorteerde kippendij. Van dat soort dingen. Ook konijn overigens. De enige plaats in de stad waar ik weet dat die te koop is. En ook duif dus. Al vaak bedacht dat ik die wel wil meenemen, maar dan bedenk ik me weer dat ik op dat moment niet weet hoe óf wat.
In Het nieuwe Haagse kookboek (71e druk uit 1984) kwam ik toevallig een recept tegen voor de bereiding van duif. Ik plaats het nu op mijn blog. Bij mijn eerstvolgende bezoek aan de markt koop ik er een paar!
Pasen zit erop. Het kampeerseizoen is begonnen. Nieuwe verhalen wachten. Na een weekje vakantie gaan we vanaf vandaag weer verder. Ik begin met een review van een voor mij verrassend kookboek. Ik kende Vanja van der Leeden nog niet, maar dat lag misschien meer aan mij. Zij schreef namelijk eerder al het boek ‘Indorock’. Insane is een heel toegankelijk kookboek en ‘best wel gezond’. Lees mijn volledige review op Chicklit.nl door op onderstaande link te klikken.
Of een echte vakantie er dit jaar in zit moet blijken. Door privéomstandigheden zal het zeker niet zo zijn als we gewend zijn. Gelukkig zijn die omstandigheden zodanig dat we onze plannen kunnen doorschuiven naar 2023. Zuid-Bretagne, Schotland en Denemarken zullen dus even moeten wachten, maar we komen eraan! Voor dit jaar zijn er ook wel plannen waar we veel zin in hebben, daar zal ik zéker de komende maanden over schrijven.
Ondertussen doet de lente verwoede pogingen voet aan de grond te krijgen. Met wisselend succes tot nu toe. Herfst, winter en lente wisselen elkaar per dag en soms per uur af. Inmiddels is het mij op de mooie dagen wel gelukt om de tuin op orde te brengen. Bovendien heeft de pimpelmees in ons vogelhuisje minstens 11 eitjes gelegd. Dat weten we dankzij de camera die we er begin dit jaar in hebben gehangen. Het broeden kan beginnen.
Geen idee hoe oud het boekje is waar dit recept uit komt. Het is een uitgave van het Nederlands Zuivelbureau die blijkbaar wel meer boeken uitgaven. Natuurlijk heb ik het recept ook even op Google ingetypt en toen kwam er een tweede publicatie uit van nagenoeg hetzelfde recept. Dat was in het Leidsch Dagblad van 19 juli 1958. Zo oud schat ik mijn kooboek niet in. Bijzonder in het boekje is dat geschreven wordt dat kaas in ons land enkel nog wordt gezien als broodbeleg. Als tip wordt meegegeven dat kaas, toegevoegd aan de hoofdmaaltijd, niet alleen voedzamer is, maar in de meeste gevallen ook aparter van smaak en mooier van aanzien. Nederland zou zich daar nog niet van bewust zijn.
Nu klinkt Knakworst Napolitaine zeker voor die tijd nogal buitenlands. Napolitaine wil immers zeggen ‘uit Napels’. Wanneer een gerecht Napolitaine wordt genoemd heb ik niet helemaal kunnen achterhalen. Waarschijnlijk komt het in dit recept door de tomaat in combinatie met kaas. Weet jij het antwoord? Ik hoor het graag.
Lees verder
Soms wilde je dat je iets zelf bedacht had. Het maken van ‘Kok in Lockdown’ is er daar zeker één van. Wat een heerlijk boek. Zeker ook om het te schrijven lijkt mij. Het boek omvat de periode van de tweede coronalockdown van 16 oktober 2020 tot 28 april 2021. Mooi gegeven, maar de verhalen zijn gelukkig van alledag. Wat dat betreft is het ontzettend jammer dat er, in ieder geval voorlopig geen tweede druk komt, zo begreep ik van schrijfster Annemieke Friesen. In het boek doen koks uit Tilburg en de directe omgeving hun verhaal. Niet een paar, maar liefst zo’n 40 koks delen hun passie én hun signature dish. Rien van Linschoten van Brabo Horeca Groep bezocht ze allemaal gedurende de lockdown en liet de verhalen opschrijven door schrijfster Annemieke Friesen. Bekende Tilburgse fotografen legden de koks vast op de gevoelige plaat. Het resultaat is een liefst 477 pagina’s dik naslagwerk dat je keer op keer weer pakt om er een nieuw verhaal uit te lezen.
Lees verder
Vanaf het Plage du Mirador bij Cap Ferret, dé oesterhoofdstad van Frankrijk, heb je een schitterend uitzicht op de aan de overzijde van het Bassin d’Arcachon gelegen Dune du Pilat, het hoogste duin van Europa. Een indrukwekkend beeld. Nog indrukwekkender is het wanneer je ervoor staat óf wanneer je eindelijk boven bent. Heel even zou je je er in de Sahara kunnen wanen, maar de Drunense duinen zou ook nog kunnen al klinkt dat een stuk minder heroïsch.
Lees verder
Als wij vroeger gingen stappen, gingen we vaak naar dezelfde kroeg in Tilburg. Één die niet in het centrum lag, maar gewoon lekker dicht bij huis. Na het stappen kon je dus ook niet even gaan snacken bij de friettent. Shoarmazaken waren er sowieso nog niet. Gelukkig was dat ook niet nodig want bij La Cabane hadden ze de lekkerste tosti’s. In mijn geheugen in ieder geval. Niets bijzonders, maar gewoon twee sneeën witbrood met een plak ham en een plak kaas ertussen, bestrooid met wat peper. Waarschijnlijk smaakt alles goed na ettelijke pilsjes, maar deze tosti deed dat zeker. Overigens was de tosti thuis goed na te maken. Dat deed ik dan ook geregeld, met nagenoeg hetzelfde resultaat: Een heerlijke tosti. Meestal wel minder bier.
Lees verderLees nu mijn review van Ceviche op Chicklit.nl door op onderstaande afbeelding te klikken. Ik waarschuw je al vast voor de verschrikkelijke foto van de scholfilet, want die was niet helemaal gelukt. Wel lekker overigens.
Na twee keer Lago Maggiore besloten we het in 2014 eens te proberen aan het Gardameer. We troffen het niet. Het weer zat namelijk niet mee. Op sommige dagen wilde het maar niet stoppen met regenen. In Verona kwamen we niet verder dan het terras en er was nog iets wat me tegen stond. De oevers van het meer vond ik behoorlijk aangetast door het massatoerisme. In ieder geval het zuidwestelijke gedeelte nabij Manerba del Garda waar wij zaten. Ik was plaatsen als Stresa en Baveno gewend langs het Lago Maggiore, waar ik de oevers toch veel aantrekkelijker vind. De jaren erna werd het veelvuldig Frankrijk, een enkele keer Oostenrijk en nogmaals Italië, maar dan Ligurië in de buurt van Cinque terre.
Lees verderDit recept is misschien een wat vreemde eend in de bijt binnen deze rubriek. Vreemd omdat het niet uit een oud kookboek komt, maar uit een oude verzameling recepten die ik ergens op een stapel heb liggen. Het is mij toegezonden door een oud-collega naar mijn allereerste (gratis) e-mailadres eindigend op de uitgang @freemail.nl. Die bestaat al lang niet meer. Waarschijnlijk kreeg ik het toegezonden omdat ik een etentje met vrienden had gepland en hij me tips wilde geven. Ik kan me herinneren dat we het wel vaker over koken hadden samen. In dezelfde email stonden nog meer recepten. Onder andere één voor borsjtsj. Daarvan zijn er ettelijke te vinden dus koos ik deze keer voor het Servisch rijstvlees, lekker en super eenvoudig. Te serveren met …. Rijst!
Lees verderLees nu mijn recensie van Vegan zoals je het nog nooit proefde op Chicklit.nl door op onderstaande afbeelding te klikken.
Ons rondje Nederland dat begon op Texel brengt ons via Walcheren naar Zuid-Limburg. Naar camping De Bosrand in Sint Geertruid om precies te zijn. Prima camping, niets bijzonders, met hier en daar een moeilijke plek voor de caravan. Helaas hadden wij zo’n plek. Wat ik begrepen heb worden deze plaatsen aangepast. Bij de camping zit een eetcafé met een heerlijk terras en een prima kaart.
Na Texel en Zeeland waan je je in Zuid-Limburg in een ver buitenland. Heuvels, kastelen, bossen, oude dorpen en steden, een totaal andere cultuur. Zuid-Limburg heeft voor mij sowieso ‘iets’ buitenlands. Wel een fijne bijkomstigheid wanneer je graag naar het buitenland afreist en min of meer noodgedwongen door Corona in eigen land blijft. België is trouwens net als thuis ook hier nooit ver weg.
Vlak bij Sint Geertruid ligt de Amerikaanse militaire begraafplaats Margraten. Nu niet direct een attractie waar je blij van wordt. Wel ontzettend indrukwekkend. We kenden dit soort begraafplaatsen ook al van Normandië. Zeker in deze tijd besef je je dat oorlog het leven laat aan zoveel jonge mensen die zelf niet voor zo’n oorlog gekozen hebben. Dat gold toen en dat geldt nu. Voor beide partijen overigens. Vechten wordt overleven, niet het opkomen voor je idealen. Helaas leren we er niets van. Ik wil er nog wel één ding over kwijt wat me blijft achtervolgen: Het aantal Canadese militairen dat op deze begraafplaats ligt. Zij waren behoorlijk onafhankelijk in WO II. Toch kozen deze jonge mannen er voor hun leven te geven voor een vrije wereld. Wat een helden! Zouden wij onze jongens naar Taiwan laten gaan om ze te bevrijden van China?
Lees verderDit recept stond ooit op de verpakking van een struik paksoi die ik kocht. Dat bewaarde ik om het ooit te maken. Ik verwacht dat het een recept is uit de jaren ‘90 want het prijsje (F 1,99) dat er op zat stamt dus nog uit het guldentijdperk. Dit getypt hebbende kan het briefje na ruim 20 jaar eindelijke weg.
Lees verderHet team van de Ottolenghi Test Kitchen maakte een heel bruikbaar kookboek. Onder andere geïnspireerd door de Coronatijd bedachten zij een boek om met name gebruik te maken van je voorraadkast en dan vooral die ene onderste plank (Shelf). Net als ‘Simpel’ is ook dit weer een Ottolengi die voor de meesten toegankelijk is.
Klik op de afbeelding om mijn volledige recensie op Chicklit.nl te lezen.
Na een heerlijk weekje op Texel zakten we af voor een nieuwe week in Zeeland waar we verbleven op camping Westhove in Domburg. Zeker zo in het voorseizoen een heerlijke camping.
Als klein kind kan ik me overigens niet anders herinneren dan dat we naar Zoutelande gingen, áls we al naar zee gingen. Ik denk dat mijn ouders net als ik geen echte strandgangers waren, maar dat ze het zo nu en dan voor de kinderen deden. Om die reden heeft Zoutelande bij mij nog wel steeds een streepje voor op de rest van Zeeland en vandaar ook dat als ik op Walcheren ben, ik op zijn minst één keer, maar liever meerdere keren naar Zoutelande ga. Al is het maar om er even op een terras te zitten, De Langstraat door te lopen of de trap over de dijk te slechten.
Lees verderDit recept komt uit het ‘Kookboek’ van W.C. Keijner. Een kookboek dat vroeger altijd al bij de spaarzame kookboeken stond die mijn moeder had. De eerste druk komt uit 1927. Mijn moeder had de 16e druk uit 1963. Toevallig mijn geboortejaar. Wanneer ik de recepten bestudeer denk ik dat mijn moeder er niet veel uit heeft gekookt. Het ontrafelen van de recepten is een hele toer omdat het Indonesisch afwisselt met Nederlands. Het is dan ook oorspronkelijk geschreven voor Nederlanders die in Indonesië woonden. Voor het originele recept zie de afbeelding, de overige drie recepten krijg je er gratis bij, maar mag je zelf vertalen. Ik heb getracht het in goed Nederlands te vertalen en dan blijken de ingrediënten veel minder exotisch en ook nog eens goed verkrijgbaar. In het Nederlands zouden we het ‘Gegrilde kip met pittige Rujak kruiden’ noemen.
Vier jaar gelden werd mijn allereerste review geplaatst op Chicklit.nl. Dat was het boek “We eten thuis” van Samuel Levie. Ik gaf het boek destijds vier hartjes. Ook nu maakte Samuel Levie weer een kookboek met recepten voor thuis. “Zo gepiept” is namelijk een ode aan het traditionele Nederlandse AGVtje, (aardappel-groente-vlees), waarbij de V in dit geval ook mag staan voor vis of vleesvervanger. Een heerlijk boek met alleen maar recepten die je gemaakt wilt hebben. Lees mijn volledige recensie door te klikken op onderstaande afbeelding.
Het eten is klaar 