Kookboeken

Het kon bijna niet anders. Ik moest een blog schrijven over kookboeken. Van verschillende kanten kwamen deze week namelijk nieuwe en oude kookboeken in mijn bezit. Om te beginnen een nieuw kookboek. Net uit en vooral populair in België: Deel 5 van Dagelijkse kost van Jeroen Meus. De eerste vier heb ik ook en de verzameling moet dus compleet blijven. Geen straf want het zijn best heel aardige kookboeken. Hele maakbare recepten soms snel klaar en een bron van inspiratie om zelf aan de slag te gaan. Leuk ook dat het uit België komt dus daardoor toch net wat anders dan Nederlandse kookboeken. Iets meer bier in het eten en wat vaker een konijntje. Gelukkig wonen we nog geen 10 km van de grens dus kan ik gaan foerageren in België. Ja, binnen 30 km hebben we zelfs een Carrefour Planet!
Ik kocht het boek met een cadeaubon waarop ik geen geld terug kon krijgen dus nam ik ook de minibijbels ‘Griekse keuken’ en ‘Stoof- en ovenschotels’ mee. Altijd leuk om doorheen te bladeren.
De tweede kookboek ervaring deze week brachten mijn ouders. In de tachtig inmiddels. En het is eigenlijk geen kookboek maar een kaartenbak met recepten. Deze kook-o-theek, want zo heet hij, was van uitgeverij Podium N.V. Ik kon het niet terugvinden op internet. Enkel een website met dezelfde naam: http://www.kookotheek.com. Leuke site maar niet hoogdravend overigens. Ik zag wat gerechten staan die ik zo niet zou maken.
Maar deze kook-o-theek is dus inmiddels zo’n 40 jaar oud schat ik. Nu kan ik me niet herinneren dat mijn moeder , noch mijn vader, vaak uit kookboeken kookte. Het eten was overigens goed. Altijd drie gangen: soep vooraf, aardappelen, groente, vlees en dan vla of yoghurt na. Soms was de soep vers maar vaak ook uit een pakje met verse gehaktballetjes. De groente was meestal vers maar soms uit een blik.
Mijn dochter bekeek de recepten uit de Kook-o-theek ook vluchtig en zij legde in 5 luttele minuten de tijdsgeest vast. Op de foto’s namelijk geen opgemaakte borden, maar volle pannen en schalen. Soms met wat rauwe ingrediënten ernaast. Het was mij niet eens opgevallen. Ik had die foto’s al zo vaak gezien. Inmiddels heb ik er wel een receptje van gemaakt: Chinese sweet and sour pork ofwel Koe lo yuk. Het viel in de categorie ‘Internationale gerechten’ en was eigenlijk wel lekker.
Wat verder zo 1-2-3 opviel was de categorie ‘deegwaren’. Die eigenlijk enkel pastagerechten bevat en dan ook nog eens uitsluitend spaghetti en macaroni. Blijkbaar was tagliatelle en penne in die tijd nog niet uitgevonden. Ik weet niet of ik die categorie veel ga gebruiken. Spaghetti met boeuf Stroganow klinkt niet erg aantrekkelijk.

Nog meer kookboeken was een gevolg van de Kook-o-theek. Mijn ouders hebben namelijk nog veel meer kookboeken zo bleek. En ik mocht meenemen wat ik wilde. Op één na: Het Margriet-kookboek uit 1955. Blijkbaar één van de eerste cadeaus die mijn moeder kreeg van mijn vader. Of dat door de kwaliteit van het koken kwam konden ze niet meer zeggen, maar het was het enige boek dat nog wel eens gebruikt werd… Op Marktplaats blijkt het boek inmiddels 40 euro waard te zijn. Dat heeft mijn vader er nooit voor betaald schat ik.
Nog zo’n bijzondere is het ‘Kookboek’ van W.C. Keijner. De eerste druk is uit 1927 en uitgegeven in Soerabaja. Het is dan ook een kookboek voor Hollandse, Chinese en Indonesische gerechten.
Vanaf de 12e druk wordt het boek in Nederland uitgebracht en mijn druk is de 16e (ongeveer eind jaren ‘50) en het bijzondere daarvan is dat er maar liefst vier (!) gekleurde platen zijn opgenomen met welwillende medewerking van Restaurant Taiton uit Amsterdam. Blijkbaar één van de eerste Chinese restaurants in Nederland.
De overige boeken die ik uiteindelijk heb meegenomen zijn minder exotisch. Leuk is misschien nog het ‘Vegetarisch kookboek’ van Berty van Essen. Duidelijk geen vegetariër. Dat blijkt al uit het voorwoord. Daarin staat dat ze het met huisgenoten hebben uitgeprobeerd en dat ze na een maand niets waren aangekomen of afgevallen en dat het theoretisch dus mogelijk moet zijn zonder vlees of vis te koken…