We hadden een zalige vakantie in de Ardèche. Het was wel even wennen want het was de eerste keer dat twee van mijn drie kinderen niet mee gingen. Toch weer een nieuwe fase en ook voor nummer drie was het wennen dat zijn zussen er niet meer bij waren. Gelukkig komen ze in de zomervakantie allemaal even langs.  Al is het maar op doorreis.

Jaren geleden waren we al eens in de Ardèche, maar blijkbaar zijn we allebei vergeten hoe mooi het daar is. Én het was ook nog eens voortreffelijk weer. Terwijl in Nederland koningsdag volledig in het water viel, wandelden wij door schitterende plaatsjes als Vallon Pont d’arc, Ruoms, Balazuc en Vogüé. Wij vonden ook wat minpuntjes: Er is geen ‘grote’ stad in de buurt en na twee weken lijken middeleeuwse stadjes allemaal wel een beetje op elkaar. Maar je hoort mij niet klagen.

Wat eten betreft heb je op de camping twee mogelijkheden (thuis trouwens ook). Of je kookt zélf of je gáát eten. Bij ons ligt die verhouding meestal zo’n beetje fifty-fifty. Deze keer deden we het rustig aan en kookten we vaker op de camping. Op het gemakje naar de Super U in Ruoms en daarna een pilsje erbij en buiten groentjes snijden. Voor mij is vooral ook dat vakantie. Leest een ander romans op de camping, ik blader heerlijk door mijn kookboeken en schaf ook in het buitenland graag wat kookmagazines aan. Het lijkt ook dat ik op vakantie meer durf te improviseren. Al kan dat ook komen omdat ik meer tijd vrij maak om te koken en niet tussen mijn werk en een televisieavond hoef te koken. Persoonlijk vond ik het geslaagde recepten: Paëlla, kalfskotelet met paddestoelensaus, pasta bolognese, coq au vin met groene asperges en een heerlijke courgetteroomsaus.

Natuurlijk aten we zeker ook wel buitenshuis. Met wisselend succes overigens want het restaurant op de camping bleek niet van hoog niveau. Daarvoor moesten we dus van de camping. Wat me direct opviel is dat zelfs in Frankrijk, nota bene de bakermat van de Europese keuken, steeds meer pizzeria’s het straatbeeld bepalen. Jammer hoor. We moesten dus op zoek naar de meer traditionele Franse streekkeuken. Ondanks de gezellige straatjes, de vele restaurantjes en de leuke terrassen. viel dat nog best een beetje tegen. Het beste dat we hier vonden lag in het centrum van Vallon Pont d’arc. Een leuk familierestaurant met drie generaties in de keuken en in de bediening: Le Montecristo.
Ben je in de buurt? Dan is dit een aanrader! Net even wat anders dan het gemiddelde toeristenmenu.

Gegeten bij Le Montecristo of ergens anders in de Ardèche? Laat me weten wat je er van vond!