Als blogger móet je een to-do-lijstje hebben. Je weet wel, met daarop dingen die je tegenkomt en waarvan je denkt: “dát wil ik ook nog wel eens proberen”. Welnu zo’n to-do-lijstje heb ik ook. En inmiddels kan ik wat dingen wegstrepen of ik ben er ten minste mee aan de slag geweest. Waarom vertel ik u dat? Heel eenvoudig: “Het is nog niet allemaal gelukt!”
Er is namelijk nog iets wat u moet weten. Op kookblogs, in kookboeken én op televisie wordt u vaak verteld: “Het is zó simpel en zóveel lekkerder wanneer u het zelf maakt in plaats van dat u het koopt in een winkel. En het bevat ook nog eens geen onnodige toevoegingen. Welnu dat laatste klopt…
Dat het lekkerder is? Soms wel maar waarom een brood bakken als de lokale bakker ook eerlijke producten maakt? Brood bakken is zijn vak. Hij kan dat het beste en voor dat geld kunt u het bijna zelf ook niet maken. En zo zijn er wel meer voorbeelden bij de groenteboer, de kaasspecialist of de slager.
Neemt niet weg dat veel dingen wél lekkerder zijn als je ze zelf maakt en het is ook nog eens leuk natuurlijk. En supermarktartikelen bevatten wél vaak toevoegingen die we eigenlijk niet willen. “Lekkerder” klopt dus ook in veel gevallen.

Maar nu dat het allemaal “simpel” is. Laat u niets wijs maken! Op mijn to-do-lijstje staan onder andere ravioli, pesto en focaccia. Dat dit blog over focaccia gaat wil zeggen dat dié in ieder geval geslaagd is én lekker was. Nét zo lekker als in dat restaurantje in Italië (nou bijna dan). Maar was het dan simpel? Het antwoord is: “nee”. De foto die u ziet is van het minimaal vijfde (!) exemplaar dat ik maakte. Alle exemplaren daarvoor waren eetbaar maar niet “lekkerder” of “mooier” dan een afbakexemplaar van de supermarkt.
En de ravioli en de pesto? Bij de ravioli zit ik pas op een eerste probeersel (te dik, te groot) en de pesto heb ik nu tweemaal gemaakt. De eerste is verdwenen in een pasta maar was niet fotogeniek genoeg. De tweede staat nog in de koelkast en ziet er al beter uit. Maar ik denk dat hij nog niet zo lekker is als op dat terrasje in (wederom) Italië. Over beide hoop ik ooit nog eens een blog te schrijven.

De focaccia dus. Laat je niet uit het veld slaan mocht de eerste niet lukken. Thuis is alles anders dan bij de receptenschrijver: De oven werkt anders, de bakplaat is anders, het merk van de bloem is anders, de watertemperatuur wijkt af of misschien werkt de timer niet goed. Wilt u het dus aan gasten presenteren, probeer het eerst een keer uit!
Hier is mijn recept wat bij mij een heerlijke focaccia opleverde.

Focaccia

Ingrediënten:
250 gram bloem;
zakje gedroogde gist (zakje van 7 gram is goed voor 300 gram bloem, er mag dus wat in het zakje blijven);
½ theelepel zout (er gaat ook nog zout over het brood dus deeg hoeft niet heel zout te zijn);
150 ml lauwwarm water;
2 eetlepels olijfolie;
rozemarijn;
zeezout
de topping is naar keuze: rode ui, zwarte olijf, zongedroogde tomaat, pesto (al dan niet zelfgemaakt), meer rozemarijn. Alle combinaties zijn mogelijk.

Bereiding:
Snijd zoveel rozemarijnblaadjes zeer klein totdat je ongeveer een eetlepel rozemarijn hebt.
Meng de bloem eerst met het zout en daarna pas met het gist. Belangrijk is dat dit niet tegelijk gebeurt want zout en gist verdragen elkaar niet zo goed. Voeg meteen het water, de olie en de rozemarijn toe en kneed dit door tot een mooie deegbal. Kneed minimaal 10 minuten zodat een mooi elastisch deeg ontstaat. Ik deed het met de hand maar mocht je een deegmachine hebben dan werkt dat ook natuurlijk. Vet een schaal in met olijfolie, rol het deeg daar even doorheen zodat rondom wat olie zit en laat daarin het deeg vervolgens afgedekt ongeveer een uur rusten. Het deeg zal ongeveer eens zo groot worden.
Verwarm de oven voor op 200 graden Celsius. Let erop dat je oven echt 200 graden wordt. Probeer het eens uit met een (goedkope) oventhermometer. Veel van je gerechten kunnen daardoor slagen of mislukken.
Leg een stuk bakpapier op de ovenplaat en druk het deeg daarop uit in een langwerpige vorm van ongeveer 1,5-2 cm dik. Druk met je vingers wat reliëf in het brood. Strooi een beetje zeezout over het brood (niet te veel!!! zout kan erg zout zijn). Kleed verder aan met de genoemde toppings. Zelf leg ik er in ieder geval áltijd wat onversneden rozemarijnblaadjes bij zodat men weet welke smaak ze in ieder geval proeven. Dek af met wat huishoudfolie en laat nog 20-30 minuten rusten voordat het de oven in gaat. Verwijder vervolgens het folie en bak af in ongeveer 20 minuten of totdat de bovenkant begint te kleuren.

Het lekkerst op een terras tussen de olijfbomen of in de schaduw van een plataan!

buon appetito!

printvriendelijke versie