Inclusief recensie van Vegano Cucino Italiano van Alberto Musacchio & Malu Simões

Een groot deel van juni mocht ik doorbrengen in Italië. In Ligurië om precies te zijn. Dat is zo’n beetje de mediterrane kust van Italië. Wij verbleven op een camping in Sestri Levante. Een geweldig gebied met aan de ene kant Parco Nazionale delle Cinque Terre en aan de andere kant het mondaine Portofino. Het weer was heerlijk Mediterraans en de omgeving typisch Italiaans.

Vanuit mijn plek kon ik nét de Ligurische zee niet zien liggen. Waar ik wel op uit keek was een heerlijke struik rozemarijn. Die was me niet meteen opgevallen maar omdat er steeds Italianen met een schaar langs kwamen had ik hem al gauw in de gaten. Het is natuurlijk ook dé plaats waar rozemarijn oorspronkelijk vandaan komt. Later bleek de hele regio er vol mee te staan. Het verspreidde regelmatig een heerlijke geur. Een geur die doet denken aan de Italiaanse keuken en waar je regelmatig honger van krijgt.

Want dat de Italiaanse keuken populair is, wisten we eigenlijk al wel. Bekend om zijn eenvoud en hoge kwaliteit. Een eenvoudige pasta bevat vaak niet meer dan 3-4 ingrediënten en toch herkennen we direct de smaak van Italië. Heel bijzonder! Toevalligerwijze vielen er vlak voor mijn vakantie maar liefst drie kookboeken over Italië op mijn deurmat. Allemaal heel verschillende boeken. Wat was het heerlijk om deze vanuit dat land te recenseren. In mijn komende blogs passeren ze de revue.

Mijn recensie van Vegano Cucino Italiano van Alberto Musacchio & Malu Simões verscheen al weer een tijdje terug op Chicklit.nl. Een verrassend boek waarmee wordt aangetoond dat de Italiaanse keuken zeker ook geschikt is om veganistisch te koken. Lees mijn recensie door op onderstaande afbeelding te klikken.