Uitgelegd krijg ik het nergens. Dat ik aan het diëten ben. En dat begrijp ik ook wel met een 64,5 kg schoon aan de haak bij een lengte van 1.68 m. Dat levert immers een prima BMI op. Toch woog ik anderhalf tot twee jaar geleden nog maar 62 kg. Mijn hele leven ben ik gezegend geweest met een prima stofwisseling. Maar mogelijk gaan de jaren me parten spelen en is die 2,5 kg extra daar een gevolg van.

Mijn hele leven heb ik kunnen eten en drinken wat ik wilde. Een Febootje in de middagpauze was geen uitzondering. Vrijdag-frietdag is hier in huis nog steeds de regel. In de winter heerlijke stamppotten en allerlei soorten vlees. Natuurlijk af en toe een zak drop en ’s avonds nog een zak chips, gewoon voor de lekker. En een zo goed als dagelijkse alcoholconsumptie, een biertje bij warm weer, een borrel op de wat koudere dagen. Op die dag dronk ik dan cola tegen de dorst. Ook lekker bij de lunch trouwens. En dan nog mijn hobby: koken voor en door vrienden, vele restaurant- en terrasbezoeken en foodbloggen. Daarmee is het eten vaak net wat uitbundiger dan een gewone maaltijd.

Maar diëten was voor anderen, al werd thuis op gezette tijden altijd al wel aan de lijn gedaan. Van alles heeft de revue gepasseerd: WeightWatchers, Sonja Bakker, Koolhydraatarm (Atkins?) en vele anderen. Ze werken allemaal maar zijn niet vol te houden. Ons sociaal leven staat dat ook niet toe. Tel daar de vakanties bij op en een jojo-effect is het gevolg. Niet bij mij want ik kwam toch niets aan en viel ook niets af. Natuurlijk kookte ik wel eens van Sonja of van de WeightWatchers, maar ’s avonds ging dan toch die zak chips open met een glas cola.
Toch zitten die tweeënhalve kg me niet in de weg. Natuurlijk niet, maar is voorkomen niet beter dan genezen? Voorbeelden genoeg van mannen van een zekere leeftijd die te laat zijn en nu gezegend zijn met een mooie bolling. Ik denk bij mezelf het zwembandje trouwens ook al te zien zitten.

Maar wat doe je dan? Mee Sonja-Bakkeren en eindigen met meer Sas-dagen dan dieetdagen? Koolhydraatarm totdat je in je eentje een familiebuil friet naar binnen schuift omdat je je koolhydraatverslaving moet bevredigen? Geld uitgeven aan de WeightWatchers?
Toegegeven, WeightWatchers heeft het hier thuis het langst volgehouden. Maar de stimulans van de bijeenkomsten of je app blijf je nodig hebben. Laat je dat los dan valt de motivatie meteen weg, heb ik hier thuis gemerkt.

Vorig jaar las ik ‘de Voedselzandloper’ van Kris Verburgh. Het sprak me aan maar het bijbehorende dieet leek mij al direct niet vol te houden. Bovendien kan ik me zeker niet overal in vinden. Zoals het bijna volledig uitbannen van koolhydraten, het niet nuttigen van dierlijke melk of yoghurt en het zo min mogelijk eten van rood vlees. Inmiddels is er ook veel commentaar op de methode van Kris Verburgh. Dat gaat hem dus niet worden.
Van een vriendin kregen we het boek te leen van Michael Mosley: Het Vastendieet. Ook wel bekend als het 5:2-dieet. Omdat Ik het sowieso leuk vindt om boeken over voeding te lezen nam ik het mee op meivakantie. Het sprak me aan. Zeker omdat je niet elke dag en altijd met je dieet bezig hoeft te zijn. Twee dagen in de week een vastendag en die mag je ook nog eens zelf uitkiezen, als het maar niet twee opeenvolgende dagen zijn. De vastendagen hakken er wel in overigens: slechts 500 kcal op een hele dag. Inmiddels zijn we drie weken onderweg. En werkt het? Het is in ieder geval vrij eenvoudig vol te houden! In mijn volgende blog de eerste ervaringen!