Als het over de internationale keuken gaat dan moet je in Tilburg op de Korvelseweg zijn. De straat is berucht wanneer je rijexamen moet doen. Versmallingen, voorrang verlenen en honderden fietsende scholieren. Mijn dochters fietsen er ’s avonds niet graag doorheen vanwege de aanwezige coffeeshops en op straat hangende (oudere) jongeren. De straat telt minstens zeven kapsalons en even zoveel zaken waar je kapsalon kan eten. Maar buiten dat zijn er Turkse supermarkten en een Turkse bakker, Oost- en Midden-Europese supermarkten, een Chinees restaurant, een Surinaams eethuis én de grootste toko van Tilburg. Heerlijk! Ik fiets er graag doorheen en stop zo nu en dan spontaan bij één van de winkels. Deze keer was het de Asiana superstore. Een toko met zeer uitgebreid assortiment. Niet dat ik specifiek iets op het oog had. Ik wist nog niet echt wat te eten.
Na enig ronddolen viel mijn oog op de potjes van Faja Lobi. Dé kenner van Surinaams eten. Ik pikte het potje er uit met de meest ongebruikelijke naam: ‘Snesie Foroe Trafasie’.
Het is een trend om te roepen, nee, te schreeuwen, dat we niet uit potjes moeten eten. Veel zout en smerige E-nummers en zo. Bweh. Wat je er ook maar van mag vinden, vers is beter.
Het enige wat ik deed was dus foto’s maken van de etiketten met de ingrediënten er op en de verse producten die ik zelf nog moest toevoegen. Vervolgens fietste ik naar de Albert Heijn die óók aan de zelfde straat ligt. Beetje flauw, ik geef het toe maar de Asiana superstore heeft soms toch ook een goed klant aan mij.
Vastberaden als ik was ging ik aan de slag om mijn versie van de ‘Snesie Foroe Trafasie’ te maken. Helaas puilde internet niet uit van de recepten. Behalve dan die van ‘Faja Lobi’, die ik dus niet gekocht had. Misschien toch niet zo’n groots internationaal recept als ik hoopte. Het onderstaande recept is gebaseerd op mijn interpretatie van de ingrediënten die op de pot stonden en de ingrediënten die nog moesten worden toegevoegd. Aangevuld met kruiden uit mijn eigen kruidenkastje.
Achteraf blijkt dat Surinaamse Nederlanders of Nederlandse Surinamers een heel andere naam voor dit gerecht hebben. Het is zelfs best beroemd maar zoals dat voor de meeste gerechten geldt heeft iedereen zo een beetje zijn eigen recept. Dit is mijn recept van ‘BB met R’. Ofwel Bruine Bonen met Rijst. Bruine bonen zijn trouwens één van de weinige dingen die niet vers hoeven te zijn. Die mogen uit een pot.

Ingrediënten (vier personen):
300-400 gr kippendijen/kipfilet;
2 teentjes knoflook;
1 cm verse gember;
1 chilipeper;
4 el sojasaus;
70 gram tomatenpuree;
400 gram rijst;
2 el zonnebloemolie;
1 ui;
1 tl (chinees) vijfkruidenpoeder
1 blik bruine bonen;

Bereiding:
Snijd het vlees in kleine blokjes. Marineer dit in de sojasaus, de fijngesneden knoflook, gember en chilipeper (verwijder eventueel de zaadjes en/of zaadlijsten om het minder pittig te maken). Laat minstens een half uur staan (buiten de koelkast). Kook in de tussentijd de rijst gaar volgens de gebruiksaanwijzing.
Verhit de zonnebloemolie in een wok of hapjespan en doe daar de gesnipperde ui in. Fruit deze aan en voeg dan het vlees met de marinade toe. Doe er ook de tomatenpuree bij. Braad dit even aan. Giet de bruine bonen enigszins af en doe ze bij het vleesmengsel. Roer het vijfkruidenpoeder er doorheen. Vul aan met water totdat een mooie saus ontstaat (het vlees moet niet ‘drijven’). Laat even doorkoken en breng op smaak met zout.
Serveer met rijst en een frisse atjar, bijvoorbeeld Atjar van rode biet.