Walcheren. Ha, wat zouden ze daar eten? Een surftocht op het internet leert dat er geen Walcherense streekgerechten zijn. In die zin niets om uit te proberen dus. Nu was het weekend ook bedoeld om er gewoon heerlijk even uit te zijn. Uitwaaien op het strand, lekker eten en natuurlijk Walcheren beter leren kennen. En dat is alle drie gelukt. We hadden onze caravan weggezet op Camping Janse in Zoutelande. Een uitstekende camping, zo bleek.

Goed onderhouden en aardige eigenaren. Nieuw voor ons was dat we er ‘buiten het seizoen’ waren. De camping zat vol, maar met echtparen van iets meer dan middelbare leeftijd die heel graag sociale contacten onderhouden. Na een half uur stond al iemand naast de caravan met een vrolijk ‘Hallo, ik ben de buurvrouw’. Gelukkig kon ik vrij snel rechtsomkeer maken de caravan in, want dit was niet waar wij op zaten te wachten. Op de camping zelf is geen horeca gelegenheid. Wel ligt net achter de camping een strandpaviljoen (Strandpaviljoen Neptunus). Op de site afgaand moest dit wel een goed restaurant zijn met veel verse producten uit de streek. Het niveau stak er echter niet bovenuit. Het eten was goed maar niet bijzonder. Met het scholletje en het visplateau was verder niets mis maar speciaal was het niet. Bovendien was er nauwelijks aandacht besteed aan de presentatie. Neemt niet weg dat het er prima toeven was aan het strand en we genoten er van een schitterende zonsondergang.
De dag erna hield het goede weer aan en een fietstocht bracht ons via Middelburg en Veere naar Domburg waar we het festival “Jazz by the sea” een klein stukje meemaakten.
‘s Avonds streken we neer in Westkapelle bij Italiaans restaurant Valentino’s . Dat bleek toevallig niet zo heel lang geleden te zijn opgeknapt in het TV-programma “Herrie in de keuken” van Herman den Blijker. De “Pizza Herrie” was hier nog het bewijs van. De verbouwing was duidelijk zichtbaar maar wat mij betreft was het nog niet klaar. Het eten was heerlijk. Onvervalst Italiaans en ook hier stonden veel Italiaanse klassiekers op de kaart. Helaas ontbrak één van mijn favorieten, de Saltimbocca.
Gelukkig vind ik het heerlijk die zelf te maken:

Saltimbocca
Gebruik een dunne plak kalfsvlees (eventueel plat geslagen). Leg daar een plak rauwe ham op en een blaadje salie. Rol dit op en zet langs de naad vast met een houten prikker. Rol dit door met zout en peper gemengd bloem.
Bak het rolletje aan alle kanten goudgeel. Overgiet het vervolgens met een glas verwarmde droge witte wijn. Laat de wijn een minuutje inkoken op hoog vuur. Op laag vuur nog even (max. 10 minuten) stoven. Haal dan de vleesrolletjes eruit en houd deze warm.
Doe een paar eetlepels water bij de wijn en monteer de saus geleidelijk met wat blokjes (ong. 25 gram) koude boter. Breng op smaak met peper en zout, giet de saus over de rolletjes en serveer direct.
Omdat dit een secundi is serveer je er enkel wat groente bij, maar met aardappelen of pasta erbij wordt het natuurlijk gewoon een hoofdgerecht.

Dit blog is voor het eerst gepubliceerd op 27-10-2012 op hetetenisklaar.weblog.nl