Fried chicken

Vier weken geleden viel ik ongelukkig van mijn fiets. Arm uit de kom en een gebroken schouderkom. Meteen rees de vraag of de vakantie wel door zou kunnen gaan. Wie rijdt immers de caravan naar Zuid-Frankrijk? Gelukkig werd na anderhalve week duidelijk dat dit in juli haalbaar zou moeten zijn omdat een operatie (voorlopig) achterwege kan blijven. De afgelopen weken zaten we wel met een hoop praktische problemen. Immers, autorijden en fietsen was geen optie. Werken zat er eveneens niet in. Dan merk je hoe snel je even een boodschap doet, even in de keuken of in de tuin wat doet. Enzovoorts. En ik kwam tot de ontdekking dat ik voor zowat al mijn hobbies, die ik bovendien graag combineer, twee handen nodig heb. Om over het sporten nog maar zwijgen. Dat werden dus saaie weken en bovendien met een hoop pijn.

Uitgebreid koken en bloggen zat er dus niet in maar na enige tijd kon ik wel weer wat internetten en probeerde ik, omdat ik het niet kan laten, met één hand weer wat dingen in de keuken uit. De receptjes moesten in ieder geval gemakkelijk zijn.
Achteraf gezien bleek dat niet alleen handig te zijn voor een gebroken schouderkom maar heb ik ook bedacht al die eenvoudige receptjes mee te nemen naar de camping waar het er vaak niet van komt om uitgebreid te koken maar waar het wel heerlijk is buiten wat te bereiden en vooral ook buiten op te eten. Ik kan er nu al naar uit kijken. In mijn vorige blog was ik er onbedoeld eigenlijk al mee begonnen. Ik beschreef de Oostenrijkse Gröschtl en de Aziatische tomatencurry. Allebei te bereiden in het typisch mannelijke kookgerei van de camping, de Skottelbraai. Neem daarnaast nog de Italiaanse Pasta Carbonara en Spaghetti aglio e olio en je kan een week vooruit. Natuurlijk ga ik me komende weken nog verdiepen in de streekproducten want één of twee keer in de week wat uitgebreider koken met streekproducten is altijd leuk. Blijven er dagen genoeg over om de inheemse keuken in een restaurantje te proeven. Eigenlijk verwacht ik, maar daar kan ik helemaal naast zitten, veel Spaanse invloeden, en dus tapas, zo kort van de Spaanse grens. Benieuwd!
Deze keer dus nog maar een receptje voor de skottelbraai (of wok,of frietpan). Misschien niet eens een volledige maaltijd maar ach, met een ceasarsalad en een stokbroodje kruidenboter komen we wat dat betreft een heel eind. Ik deed dit vorige week, in een mitella en met een klein beetje hulp voor de zware klussen zoals het tillen van de gietijzeren wok, voor de eerste keer. Het originele Kentucky Fried Chicken recept bedacht door de Amerikaanse kolonel? Eerlijk gezegd geen idee. Doet er ook niet toe. Het leek er verdacht veel op. De kip is universeel en de cajunkruiden zijn Noord-Amerikaans dus wie weet. Heerlijk met chilisaus of barbecuesaus. Ook lekker ’s avonds bij de buis.

Fried chicken

Ingrediënten (4 personen):
500-600 gram kipfilet;
1/2 liter karnemelk (indien je de kip wilt marineren);
mespunt zout;
1 theelepel cajunkruiden;
1 theelepel peper;
4 eetlepels bloem;
plm. 750 ml zonnebloemolie.

Bereiding:
Snijd de kipfilet in repen en marineer deze 8 tot 24 uur in de karnemelk. Mocht de bereiding van deze fried chicken een spontane actie zijn dan kan je het marineren achterwege laten maar dat doet natuurlijk wel iets af aan de smaak.
Meng de bloem met de peper, het zout en de cajunkruiden (houd je van uitgesproken smaken voeg dan gerust wat extra cajunkruiden toe). Haal de kipreepjes één voor één door het bloemmengsel.
Verhit ondertussen de zonnebloemolie in een wok, skottelbraai of hapjespan.
Bak de kipreepjes in niet te grote porties (doe ze stuk voor stuk in de pan om plakken te voorkomen) in ongeveer vier minuten per portie knapperig bruin. Laat uitlekken op keukenpapier en bewaar de porties op een bord onder aluminiumfolie tot je alles hebt gebakken. Saus erbij, salade erbij en smullen maar.