Het weer zat nog niet echt mee. Toch vertrok ik naar de Belgische kust. Het zoeken van een camping was al een sport op zich. Waarom hebben veel campings in België een westernachtige naam? Dallas, Bonanza, Rodeo… Bovendien bestaan de meeste campings in België en zeker aan de kust voor het overgrote deel uit sta-caravans. En dat vond ik niet direct een aanlokkelijke gedachte. Van zwembaden op de camping lijken ze ook al niet gehoord te hebben. Laat staan een zwembad met een dak erboven. Gelet op de weersvoorspelling zou dat geen gek idee geweest zijn. Het eten is op de meeste campings al een probleem en volgens mij is dat in België nog een graadje erger. In veel gevallen ontbreekt het aan een restaurant. Uiteraard zal ik ook zelf op zoek gaan naar de Belgische keuken die toch redelijk hoog staat aangeschreven.
Voor regenachtige dagen had ik in ieder geval de juiste boeken bij me: “Het beste land ter wereld” van Dylan van Eijkeren wat uiteraard over België handelt en “Vlijmscherp” van Anthony Bourdain.

We beginnen de vakantie met zijn tweeën: Marijn en ik. de rest moet nog werken of naar school.
We zijn de straat nog niet uit en Marijn vraagt om zijn drinken. Ik had het kunnen weten. Eenmaal open gaat de reis verder en gelukkig doet Marijn de rest van de twee uur met hetzelfde flesje drinken.
We keuvelen samen wat over onze vakantie en verklaren er veel zin in te hebben. Marijn houdt de twee uur goed vol. Leest een boek, doet een computerspelletje en doet af en toe net of hij slaapt.
Om even over elf zijn we op de camping. Camping Holiday in Knokke. Belgen associëren campings blijkbaar met Engelstalige gebieden, zoals ik al eerder opmerkte. Camping Zeezicht (al is dat ook niet waar. De zee is zo’n twee kilometer weg) zou een stuk toepasselijker zijn. Of nog beter: Camping Lippenslaan. Naar de beroemdste winkelstraat aan de Belgische kust die hier op een steenworpafstand begint en de enige attractie in Knokke lijkt te zijn. Nadat de caravan gesteld is gaan we aan de overkant van de straat onze lunch kopen bij de mooie Carrefourwinkel. We maken heerlijke broodjes met achterham en pindakaas en een zoet broodje met puddingvulling toe. Daarna besluiten we door Knokke naar de zee te wandelen. Het zonnetje schijnt ondertussen en het is een heerlijke wandeling door de mondaine Lippenslaan, die eindeloos lang is. We worden beloond met een fijn terrasje aan het strand. De terugweg duurt net zolang als de heenreis. Ondertussen bekijken we de restaurantjes om te zien waar we woensdagavond kunnen gaan eten. Er is keuze genoeg. ’s Avonds kijken we nog een film en lezen een boek over “Het beste land ter wereld”.

Woensdag ziet de wereld er heel anders uit. In eerste instantie regent het niet maar dat duurt niet lang. Voordat het ontbijt (wederom verse broodjes van de Carrefour) op is begint het te regenen. Gelukkig vindt Marijn het niet erg de tijd door te brengen met zijn Playmobil, boeken en films. Ik schrijf ondertussen het eerste deel van mijn mini-dagboek en lees verder in mijn boek over België. Leuk. Zeker omdat de in het boek beschreven rondreis na Wallonië bezocht te hebben bijna bij de Vlaamse kust is aanbeland.
’s Middags rond 3 uur stopt de regen en wandelen we door een villawijk (eigenlijk op zoek naar een geocache die we niet vonden) richting het strand. Daarbij de kusttram passerend die we overigens zelf niet zien rijden.

Op het strand breekt de zon door en na een wandeling van ongeveer een uur, met heel veel spelen tussendoor, drinken we iets bij De Cambridge. Daarna lopen we terug door de Lippenslaan. Op zoek naar het restaurant dat we gisteren min of meer hadden uitgekozen. Helaas blijkt op woensdagavond veel gesloten te zijn. Zij die wel open zijn, zijn bistro’s of eetcafe’s waar enkel pasta , pizza en pannenkoeken te krijgen zijn. Uiteindelijk komen we terecht bij Restaurant In ’t Hapertje (www.inthapertje.be) . Voor ons doel, een snel hapje eten, eigenlijk iets boven het budget. Marijn bestelt een vis-kindermenuutje en zelf neem ik Ossehaas met pepersaus die werkelijk van prima kwaliteit is. Leuk vond ik het voorgerechtje van Marijn: een garnalenkroket met gefrituurde peterselie. Hoe toevallig lees ik diezelfde avond in mijn boek dat dit ook in Oostende wordt geserveerd aan de schrijver van het boek. Dat boek beperkt zich trouwens qua Vlaamse kust ook voornamelijk tot die plaats met een enkel uitstapje met de kusttram naar Blankenberge en Knokke. Van die plaatsen verder helaas geen beschrijving. De gefrituurde peterselie nodigt wel uit tot onderzoek. Uiteindelijk ben ik steeds op zoek naar streekgerechten. Samen met de garnalenkroket wil ik dat mijn gasten nog wel eens voorzetten. Inclusief de citroen die Marijn, na eerdere ervaringen, verstandig genoeg liet liggen.
’s Avonds lees ik mijn boek, dat eindigt in Brussel, uit en kijkt Marijn nog een film.

Donderdag begint zonnig en we besluiten de tram te gaan gebruiken. Het eindstation van de kusttram ligt in Knokke. Zo’n 400 meter van de camping. Wat een marketingitem! Al wordt er niets over gezegd op de website van de camping. Ook de trein naar Brugge vertrekt op zo’n 350 meter vanaf de camping! Een kaartje van de tram kost, gekocht in de tram 3 euro, bij de Lijnwinkel betaal je slechts 2 euro, maar die konden we in Knokke nog niet vinden. Wij reizen af naar Oostende. Ruim een uur in de tram die daarna helemaal doorrijdt tot aan De Panne en dat allemaal voor dezelfde 2 euro. Het kaartje is simpelweg 2 uur geldig. Bij vertraging moet je dus bijbetalen. De tram op zich is geen attractie. Geen toeristische route. We zijn dus blij als we in Oostende aankomen, al zijn de ferries in Zeebrugge het bekijken voor ons meer dan waard.
Oostende is een behoorlijke stad. Dankzij het redelijke weer is het er levendig genoeg. De kustlijn bestaat ook hier uit een brede boulevard vol met appartementsgebouwen. Hoe anders dan de Nederlandse kust die ik persoonlijk vele malen mooier vind. We eten bij de McDonald’s onze lunch. Dat moet een keer kunnen voor de afwisseling. Helaas werkt hier de wifi niet zoals in Nederland.
Na nog enige tijd te hebben rondgewandeld, Oostende heeft alles dus ook een rosse buurt, besloten we zo langzaam aan de tram terug te nemen naar ons eigen Knokke. Daar stappen we een uur later uit en wandelen onder een lichtbewolkte hemel terug naar onze caravan op camping Holiday die eigenlijk gewoon stadscamping Zee en duin had moeten heten. Dit in tegenstelling tot een verwijzing op de website naar het buitengebied dat achter de camping ergens moet liggen maar blijkbaar niet toegankelijk is en niet eens fraai.

Vrijdag is wat het weer betreft de mooiste dag. We staan op bij een heerlijk zonnetje. Vandaag gaan we terug naar huis om morgen weer terug te komen met Monique en Susan voor de rest van onze vakantie aan de Vlaamse kust. Noortje blijft thuis om onder andere Koninginnedag te vieren met haar vriendinnen. We ruimen dus de caravan op, doen de laatste afwas en eten ons laatste ontbijtje. Voor mij een croissant, voor Marijn een appelflap. Daarna gaan we op huis aan. Marijn kan niet wachten iedereen in zijn armen te sluiten.

Zaterdag is het thuis heel aardig weer maar onderweg terug naar Knokke betrekt het en uiteindelijk regent het de rest van de dag. Met paraplu bezoeken we de Carrefour en wandelen we door de Lippenslaan. Waar we iets dronken bij Cafe Postiljon. De terugweg was nat, maar de caravan bood een aangename kachel en een lekker borreltje.

Ook zondag begint nat en koud, terwijl we te horen krijgen dat er thuis een zonnetje schijnt en het kwik aardig oploopt. Verkeerde keuze? Gelukkig breekt ook hier de zon door voordat de ochtend voorbij is. De caravan krijgt een mankement. De waterleiding begint flink te lekken en deze krijg ik ook niet meer fatsoenlijk gerepareerd. Dat is, na het toilet dat niet doorspoelt, het tweede wat voor de volgende vakantie gerepareerd moet worden.

We besluiten, vanwege het wisselvallige weer, naar Sealife in Blankenberge te gaan. Een aardig opgezet zeeaquarium met haaien en vele andere vissen en bovendien zeehonden, zeeleeuwen, pinguïns, waterschildpadden, otters en een afgrijselijk lelijke octopus.

Omdat de parkeerplaatsen in Blankenberge vol staan rijden we terug naar Knokke om daar een terrasje te pakken in het inmiddels volledig doorgebroken heerlijke zonnetje. We strijken neer op het terras bij Dino’s (www.dinosknokke.be). Naast restaurant in ’t Hapertje waar Marijn en ik eerder aten. Een paar Maes-biertjes en een kaasplankje, uiteraard mét selderijzout, verder wandelen we door naar het strand waar we met Marijn en Suus een fotoshoot houden. Het is werkelijk een heerlijke middag die we ’s avonds afsluiten bij restaurant Pistache aan het Van Bunnenplein in Knokke. We hadden dit restaurant uitgekozen vanwege het veelbelovende bord op het plein. Keuze uit diverse betaalbare dagschotels. Monique en ik kozen beide voor hetzelfde: konijn. Waarbij Marijn en Susan moesten griezelen toen de serveerster antwoordde dat ze even moest kijken of er nog ‘konijntjes’ waren. Helaas bleek dat niet het geval. Monique koos dus voor het tweede dagmenu, vis, wat vervolgens ook niet meer voorradig was. Leuke lokkertjes waren dat. De keuzes werden al gauw een stuk duurder nu. Het werd er behalve duurder niet minder gezellig om en we wandelden voldaan terug naar de camping waar we nog een afzakkertje pakten en ik een flink stuk uit mijn boek las.

Maandag is Koninginnedag in Nederland. In België (maar ook in Nederland) is het mooi weer. Vrienden komen over en we wandelen door de Lippenslaan naar het strand. Daar is het een gezellige drukte en we strijken neer bij de Knokke-strand Beachclub. Gezellig totdat er een buitje gaat vallen en we moeten schuilen onder de parasollen. Het wordt weer droog en we wandelen terug door de Lippenslaan. Daar pakken we een aperitiefje bij Antique Cafe (www.antiquecity.be) in de Lippenslaan. Daar wordt niet enkel drank en eten geserveerd maar kan ook antiek worden gekocht.

Op mijn bescheiden advies strijken we voor het avondeten nogmaals neer bij in ’t Hapertje. Marijn wordt uiteraard herkend en het voorgerechtje bestaat wederom uit garnalenkroketten met gefrituurde peterselie. Een (Vlaamse) klassieker die ik blijkbaar gemist heb en nog zeker ga uitproberen. Gelukkig ontdekte ik later in meerdere (Belgische) kookboeken het recept voor dit leuke gerechtje.

1 mei is een feestdag in België. Dat weten we. Maar we gaan er toch vanuit dat de Carrefour geopend zal zijn. Niet dus. Ik ga met Marijn op zoek naar een winkel en ontdek dat de winkelstraat in Knokke wél open is. Inclusief de Carrefour Market. Voldoende boodschappen dus. We gaan vandaag naar Oostende waar de winkels ook open zijn en pakken een kaasplankje mét selderijzout en een heerlijk koud pilsje op het terras bij Brasserie Restaurant Falstaff waar een heerlijk zonnetje ons verwarmd. Oostende is de grootste stad langs de kust en heeft een autovrije winkelstraat die op de Boulevard uitkomt. Het geplande avondeten, waar ik ’s morgens zo nodig boodschappen voor moest doen, Pasta pesto á la moi, inclusief hamburger’ verruilen we voor friet met frikandel speciaal van fritterie de Puntzak tegenover het station in Knokke.

Woensdag is het echt slecht weer. Eigenlijk te slecht om uit de caravan te komen. Maar een hele dag met vieren in een caravan is ook niet erg aantrekkelijk en dus gaan we, met de kusttrein naar De Haan waar we op de boulevard bijna wegwaaien en snel iets drinken en een Brusselse wafel eten bij Mano. De doortocht naar De Haan was niet echt nodig geweest maar het plaatsje zag er vanuit de trein best gezellig uit. Helaas bleef dat eigenlijk ook beperkt tot dat kleine stukje nabij het leuke stationnetje. Snel terug dus naar Blankenberge, een gezellig stadje maar dankzij de regen minder aantrekkelijk en weer naar de camping waar we eindelijk mijn Pasta pesto eten. Terwijl het buiten verder regent lezen we een boek, doen een spelletje en typen wat op de laptop.

Donderdag gaan we naar Plopsaland. Het weer is gelukkig weer wat beter. Het is droog en dat is voor ons reisdoel voldoende. Lange wachttijden zijn er zeker niet. Dat maakt het wel extra leuk. Plopsaland valt me erg mee. Ook voor 15 jarige Susan is er voldoende te doen al is ze uiteraard te groot voor de studio 100 figuren. Dat de echte kabouter Plop er was was geweldig. De meet en greet met Mega Mindy was daarentegen een desillusie. Voor de dame in kwestie was het een geluk dat ze een masker op had, want zo wil je echt niet ‘beroemd’ worden. Een, voor Mega Mindy maatstaven, ietwat te stevige dame met een enigszins kromme rug liet zich gewillig fotograferen met vele kinderen.

Na een vermoeiende dag eten we in Westkapelle bij Kris en Kathy’s eethuis. Het idee was om eens van de toeristische route af te wijken en in een dorp net buiten de kustlijn te eten. Dat pakte deze keer goed uit.
Marijn was eigenlijk te moe om te eten maar chefkok Kris wist Marijn toch wakker te krijgen. Zeker toen hij vertelde een persoonlijke vriend te zijn van Toby, de mede-agent van Mega Mindy. Wanneer hij een kapotte fiets had liet hij die bij de buren repareren en kwam bij 2K’s lunch eten. Wanneer we ons e-mail adres toestuurden kregen we, zodra Toby weer langskwam een foto toegestuurd. Leuk!

Vrijdag was het ook droog. Gelukkig maar want op het programma stond een dagje Brugge. Een vakantie aan de Vlaamse kust is geen vakantie zonder een bezoek aan Brugge. De stad staat niet voor niets op de werelderfgoedlijst van Unesco. Het blijft een schitterende plaats om doorheen te wandelen. Al waarderen de kinderen dat vele malen minder dan wij. Verder is Brugge goed voor zo’n 14 (!) Michelinsterren. Waaronder twee driesterren restaurants (De Karmeliet en Hertog Jan). Helaas moeten we die aan onze neus voorbij laten gaan.

Het eten buiten het toeristisch gebied was de dag ervoor goed bevallen. Zo goed dat we vrijdag besloten hetzelfde te doen. We eindigden de dag bij Restaurant “In de groene wandeling” een echt familiebedrijf tussen Knokke en Brugge. Een restaurant waarvan je zegt: “Dat is nou typisch Belgisch “. Heerlijk!

Dit blog is voor het eerst geplaatst in mei 2012 op hetetenisklaar.weblog.nl