Al begin jaren 70 ging ik met mijn ouders en broers meerdere jaren op rij naar Wallis in Zwitserland. Met een tentje op de camping in Raron in Wallis. Daar zagen we onder andere Nederland tweede worden op het WK van 1974. Gezamenlijk met Duitse vakantiegangers, onze tegenstanders in die finale. Later ben ik er ook eens geweest met mijn eigen gezin. Op een andere camping (Santa Monica). De camping waar wij vroeger kwamen, Simplonblick, lag er ondertussen wat armetierig bij. Inmiddels gaat het weer wat beter, als ik de reviews mag geloven.

Omdat we er meerdere jaren op rij kwamen herinner ik me veel van de omgeving. Daarbij zal ik je mijn jeugdherinneringen over de woeste beek, het militair oefenterrein en de ‘uitkijkpost’ besparen.
Die woeste beek overigens, blijkt de ‘Milibach’ te zijn die uitmondt in de Rhône. Dit jaar is daaroverheen vanuit Unterbäch een hangbrug met een lengte van 260 meter aangelegd richting Eischoll. De moderne toerist moet vermaakt worden. Wij hadden dat niet nodig, maar het uitzicht schijnt geweldig te zijn. Wat wij als kinderen wel deden was een wandeling van Eischoll naar Unterbäch. Een verharde weg liep er volgens mij nog niet tussen die twee dorpen. Beiden waren ze voornamelijk bereikbaar via een kabelbaan vanuit Türtig, een gehucht onderaan de berg bij Raron. Die kabelbanen zijn er nog steeds overigens. De wandeling stelt niets meer voor omdat de aangelegde Kantonsstrasse een vrij drukke weg is tussen twee tot skioord verworden dorpen. Heel wat anders dan de bergweides waar wij vroeger doorheen liepen.  Aardig is het nog om vanuit Unterbäch met de stoeltjeslift naar de Brandalp te gaan en vervolgens terug te lopen.

Een ander ‘uitje’ in de buurt is een wandeling naar de Wallfahrtskapelle der Schmerzhaften Muttergott. Een bedevaartskapel uit 1697 die in 1999 is gerestaureerd. De kapel ligt officieel in de gemeente Bürchen, maar is bereikbaar vanaf Türtig/Raron, ongeveer vanaf het kabelbaanstation. Onderweg passeer je meerdere kleine kapelletjes. Wanneer je bij de kapel doorloopt kom je volgens mij uiteindelijk in Bürchen. Een echte wandelaar kan vandaar door naar Unterbäch en met de kabelbaan terug naar Türtig.

Het zijn zomaar wat herinneringen uit mijn jeugd. Niet groots of zo, maar ik ben mijn ouders dankbaar dat we dit vroeger hebben gedaan. Een vakantie in het buitenland was toen lang niet iedereen gegeven.

Voor grootse dingen biedt de omgeving overigens, buiten het skiseizoen om, ook voldoende: De Matterhorn, Zermatt, Saas Fee, De Aletschgletsjer, het Lötschentall, Brig , enzovoorts.

En wat eten we als we er toch zijn? Kaas uiteraard. De Zwitserse kaasfondue is wereldberoemd. Ik kies nu voor een ander, bijna even beroemd Zwitsers kaasgerecht: Raclette. Daarbij wordt een halve kaas in een soort van raclette-apparaat gehangen. Het bovenste laagje smelt en wordt telkens afgeschraapt en opgediend met aardappelen, augurkjes en uitjes. Doe dit bijvoorbeeld bij restaurant Burg in Raron.