Eind februari zaten we met vrienden gezellig te borrelen toen plots al onze telefoons een pushbericht ontvingen. De eerste coronabesmetting in Nederland was een feit. Hier in Tilburg nog wel! Alle app-groepen gingen volledig los. Binnen een half uur waren er tientallen grappen en was er een nieuwe versie van Guus Meeuwis’ Brabant: ‘En dan denk ik aan Brabant, want dat gaat zo dicht’.

Ook in ons gezelschap konden we er nog geintjes over maken. ‘Zet mij maar in quarantaine, lijkt me heerlijk om drie weken niets te doen’.  In gedachten zag ik me al op de bank liggen. Lekker zappen van voetbal via wielrennen naar tennis en Formule 1.
Hoe anders blijkt de werkelijkheid te zijn. Op 16 maart sloten de scholen, inmiddels zitten kinderen een maand thuis. Mijn moeder in het verzorgingshuis kan al weken niet meer van haar appartement. Dat op de bank liggen en zappen is er niet bij. Alle sportevenementen zijn afgelast of verschoven. Theatervoorstellingen waar we naar toe zouden gaan zijn afgelast. In maart zouden we een weekendje zijn weggegaan naar het Mullerthal in Luxemburg. Met Pasen zou de caravan uit de stalling komen. Het weer is er naar. Er blijkt geen lol aan te zijn, aan zo’n quarantaine. Wat een foute inschatting was dàt. Inmiddels gaan we er bovendien van uit dat zo goed als het hele gezin Corona heeft doorgemaakt. De één wat heftiger dan de ander. Gelukkig geen ziekenhuisopnames.

Wat overeind blijft is gezelligheid binnen het gezin, we maken er wat van. We barbecueën, kijken tv, hebben Tiktok ontdekt en brengen tijd door in onze tuin. Uithuiswonende dochters komen zo nu en dan wel langs. Blijven mee eten en soms zelfs slapen. Gezellig. Er staan nog meer vakanties gepland. Daar begin ik me wel wat zorgen om te maken. Hemelvaart en Pinksteren zijn met een caravan vaak heerlijke weekenden. Sinds vorig jaar vieren we onze zomervakantie twee keer. In juni en in september. Zou juni haalbaar zijn? Desnoods in eigen land, waar eigenlijk Denemarken, Schotland of Bretagne het doel zijn? Voorlopig durf ik nog geen reisplanning te maken en eerlijk gezegd is één van mijn favoriete bezigheden, het zoeken van campings op mogelijke tussen- en eindbestemmingen volledig stil gevallen. Jammer hoor. Keken we vroeger vooruit naar de weersvoorspellingen nu volgen we de aantallen opnames op de intensive care, de lockdown maatregelen en de aantallen sterfgevallen, in binnen- én in buitenland.

Tussendoor wandelen we zo nu en dan wat in de omgeving. Mooie gebieden die we misschien te weinig waarderen: De Oisterwijkse bossen en vennen, de Regte Heide, De Loonse en Drunense Duinen, Huis Ter Heide, Stadsbos013.

Onze agenda was ieder weekend vol gepland. Vooral met uitjes en etentjes met vrienden en familie. Die zelfde agenda is in ieder geval voor de rest van april helemaal leeg gemaakt. Tijd dus om zelf nieuwe recepten uit te proberen en kookboeken te lezen.

Bovendien stappen we van de winterkost af om over te gaan op lichtere voorjaarsmaaltijden. Gisterenavond de eerste asperges van het jaar! Heerlijk! Gewoon klassiek met ham, ei en botersaus.

Ik schrijf dit blog in mijn tuin. Twee Turkse tortels pikken het gestrooide zaad op. Een boomklever hangt ondersteboven aan een pinda-netje en een koppel pimpelmezen is begonnen aan hun nest in ons vogelkastje. Geluk zit tegenwoordig in kleine dingen.