Na ons korte verblijf in Lissabon reden we door naar de Algarve. Om precies te zijn ergens tussen Estombar en Silves. Hadden we in Nederland een lange zomer? Dat gold zeker ook voor Portugal. Eind september was het er nog rond de dertig graden. Alles wat ik me van de Algarve voorstelde was nog mogelijk: Lopende langs de havens de geur snuiven van op de grill sissende sardines, een Superbock of een Sagres op het terras en een fadozangeres beluisteren tijdens het eten van kip piri piri op een hectisch terras.
Ik begin met het laatste. De kip piri piri aten we in restaurant Churrasqueira Valdemar in Silves. Deze was al gereserveerd voordat we in Portugal aankwamen. En dat was maar goed ook, al denk ik dat reserveren hier eigenlijk niet de gewoonte was. Gereserveerd? Zes personen? Okéééé! Hoe het plekje op het midden van het terras uiteindelijk gerealiseerd werd, weet ik niet maar plotseling was het er. De bestelling was eenvoudig. Kip piri piri met de piri piri erdoor of ernaast. Erdoor natuurlijk! Zo hoort het toch? Ik houd van eenvoudige menukaarten. Salade en Friet zat er bij inbegrepen. Het rare volk dat geen kip lust kon trouwens ook gegrilde sardines krijgen. De grill stond toch aan.
Misschien omdat het onze eerste avond in de Algarve was, misschien vanwege het gezelschap. De kip was perfect. De Superbock hielp met blussen. De rij (van voornamelijk Portugezen) voor het restaurant bleef er trouwens de hele avond staan. De fadozangeres ontbrak. Een flesje piri piri ging mee naar huis.
Sardines móet je eten in Portimao. Dat is dé sardines stad van in ieder geval de Algarve. Wij aten ze bij restaurant Dona Barca. Net als het kiprestaurant een heel eenvoudige (vis)kaart: sardines, zeebaars, tong en rog. Maar natuurlijk ging ik voor de sardines. Dat werd wel een teleurstelling. Schoonmaken vindt een Portugees namelijk niet nodig en dan vind ik het eten van zo’n sardine toch wel een hele en zelfs onsmakelijke klus. Even de buik open, ingewanden eruit en schoonspoelen is zo gebeurd lijkt mij. Waarschijnlijk lag het aan mij want ook hier wachtrijen tot laat in de avond en de sardines bleven aangevoerd worden. Toch verkoos ik mijn eigen sardines (foto) die ik thuis op mijn eigen barbecue bereidde boven deze echte Portugese.

In de Algarve blijf je vis eten. Daarom koos ik in restaurant Recanto dos Mouros (het Moors hoekje) voor zeebaars. In Nederland één van mijn favoriete vissen. Maar ben ik thuis mijn keurig gefileerde zeebaarsje gewend, hier in Portugal vond ik hem nogal ruw opgesneden en gebakken (foto). Vis is in Portugal duidelijk wat anders dan bij ons! Jammer! Je bent gewaarschuwd.

Eigenlijk het beste aten we in restaurant Onze in Carvoeiro. Geen Portugese maar een Mediterraanse keuken. Ik nam deze keer een steak. Heerlijk!